Op donderdag 23 oktober vertrok ik ’s ochtends naar Arnhem om Pauline Maas op te halen om naar de CAS conferentie in Bromsgrove te gaan. Samen reisden we naar Schiphol. Vanwege het onstuimige weer was het de vraag of onze vlucht net als veel andere vluchten niet gecanceld zou worden, maar… we hadden geluk. Alles verliep op rolletjes op Schiphol. Na een broodje en wat drinken gebruikt te hebben, konden we op tijd aan boord. Bij het opstijgen was er wel wat turbulentie, maar het viel ons reuze mee.
Vanaf het vliegveld in Birmingham bracht een Uber-chauffeur ons naar ons bijzondere hotel / onze bijzondere b&b “Ye Olde Black Cross”. We hadden afgaande op de foto’s al de indruk dat de overnachtingslocatie niet erg nieuw zou zijn (een mooie vakwerk gevel) en dat bleek ook het geval. De eerste melding van het in gebruik zijn van deze locatie is van rond 1640. Binnen op de begane grond was alles al helemaal versierd voor allerlei Halloween activiteiten.
Toen we onze bagage naar onze kamers hadden gebracht gingen we op zoek naar de locatie waar de pre-conference zou moeten zijn. Een mooi aantal stappen voor onze stappentellers en een frisse neus rijker maar zonder de juiste locatie gevonden te hebben gingen we even terug naar ons hotel. Na deze avondwandeling hebben we heerlijk gegeten bij een Nepalees restaurant in de buurt.
Eenmaal terug in ons hotel vertelden we hoe we met behulp van Google Maps gezocht hadden naar de locatie van de pre-conference. De medewerkers van het hotel legden ons uit waar we volgens hen de volgende dag moesten zijn en hoe we daar konden komen (ongeveer 5 minuten lopen…. 😀).
Na een echt Engels ontbijt, uiteraard met “sausages” en “white beans in tomato sauce”, vertrokken we vrijdagochtend naar de Bromsgrove School; de conferentiedag kon beginnen.
Eenmaal bij de school aangekomen ontvingen we onze badge, een plattegrond en een nieuwe CAS tas (een speciale Conference 2025 versie 😀). De Dining Hall was de verzamelplek waar er voor iedereen gelegenheid was om koffie of thee te drinken. Om daar te komen liepen we over een soort campusachtig terrein dat wel wat weg heeft van een park. In de ruimte naast de Dining Hall was een aantal kraampjes waar diverse middelen om bij programmeeronderwijs en andere ICT-toepassingen die voor “het” onderwijs bekeken konden worden. Tegen half 10 trapte de directeur van de school af door iedereen welkom te heten. Aansluitend werd er stilgestaan bij het overlijden van Neil Rickus, een van de mensen die zich lang inzette voor CAS.
De eerste workshop die ik bezocht was “How to make coding lessons more engaging” “van” Mission Encodeable. Mission Encodable is een gratis platform voor programmeerlessen, met als doel het leren programmeren in Python aantrekkelijk en toegankelijk te maken voor jongeren die traditionele schoolmethoden saai vinden. Het omzetten van opdrachten is niet echt vernieuwd voor mij, maar het was wel mooi om te zien welke online ondersteuning er bedacht is.
Workshop 2 “Teaching about AI in schools: exploring a data-driven version of computational thinking” van Jane Waite van het Raspberry Pi Computing Education Research Centre vond ik erg interessant. Jane legde “Computational thinking 1.0” en “Computational thinking 2.0” (met mogelijkheden en invloed van AI naast elkaar. Daarnaast liet ze ons kennismaken met de in Finland ontwikkelde sociale media machine “Somekone” die gebruikt kan worden als sociale media simulator. Somekone-gebruikers kunnen in tweetallen werken, waarbij één gebruiker de afbeeldingenfeed op een device bekijkt en een andere gebruiker een tweede apparaat op die feed aansluit om een liveweergave van de gegevensverzameling te zien. Tegelijkertijd worden de meest interessante afbeeldingen van de hele klas getoond op een groot scherm in de klas. Leerlingen kunnen door hun in hun profiel bepaalde voorkeuren aan te geven zien welke consequenties dat aanpassen heeft / die voorkeuren hebben. Leerlingen leren onder andere hoe sociale mediaplatforms inhoud aanbevelen op basis van gebruikersprofielen en hun overeenkomsten met andere gebruikers. Jane liet de deelnemers nadenken of “Somekone” bij zou kunnen dragen aan onderwijs over de mogelijke gevolgen van AI op sociale media.
Na een korte pauze was Baasit Siddiqui, een van televisie BB (Bekende Brit 😉), de keynote spreker. Hij vertelde over “Let’s Thrive” dat jongeren, van basisschool tot universiteit, de kans biedt om (o.a. als persoon) te groeien. “The 7 C’s to Thrive” wordt gezien als een kader voor het opbouwen van veerkracht door een combinatie van persoonlijke kwaliteiten.
Tussen de middag was er ruim tijd voor de goedverzorgde lunch en ondertussen was er voor geïnteresseerden de gelegenheid om nog een lunchbreaksession te volgen. Ik heb de tijd genomen om met een student die in opleiding is om docent te worden van gedachten te wisselen over onderwijs.
In workshopronde 3 was ik bij “FLARE in Action: Enhancing Code Comprehension Through Relational Understanding” van Justin Heath van de Arunside Primary School. FLARE is: Framework for Learning About Relational Elements. Dit is een model dat ingezet kan worden om programmeercode begrijpelijk maken in de klas. Justin had allerlei didactische tips om ook leerkrachten en docenten die zich wat minder zeker voelen in het verzorgen van programmeerlessen handvatten te bieden. Hij onderstreepte de meerwaarde van (hardop) code laten lezen en met de leerlingen in gesprek te gaan over wat een code zou kunnen betekenen en wat de relatie tussen bepaalde delen programmeercodes kan betekenen.
Jo Hodge verzorgde de laatste workshop die ik bezocht “Facial Recognition using Scratch Workshop”. Ook in deze workshop was er aandacht voor AI. Jo liet een (spelenderwijs) werkvorm zien en ervaren die zij gebruikt om met leerlingen van het primair onderwijs in gesprek te gaan over AI. Daarna liet zij deelnemers ervaren wat je met de extensie “gezichtsherkenning” binnen Scratch kunt doen. Deze toepassing was niet nieuw voor mij, maar de koppeling die zij maakte en de speelse inleiding zijn denk ik zeer bruikbaar.
Aan het einde van de middag kwamen alle deelnemers weer bij elkaar en werd de dag afgesloten, o.a. met een dank- en bemoedigend woord van Simon Peyton Jones, voorzitter van CAS, die zich al heel lang sterk maakt voor CAS. Aansluitend was er voor wie dat wilde de gelegenheid om nog even koffie of thee te drinken. Na afloop hebben Pauline en ik samen in een pub wat gedronken en “fish” (in mijn geval garnalen) en chips gegeten. Daarna zijn we teruggegaan naar ons bijzondere hotel en hebben we het heerlijk rustig aan gedaan.
Zaterdagochtend, na een ontbijt in ons hotel, vertrokken we met de bedoeling om met het OV richting Birmingham stad (Pauline) en Birmingham Airport (Sandra) te gaan. We kregen een lift van een lieve oudere mevrouw naar het station in Bromsgrove. Eenmaal daar bleek dat ook in de UK het openbaar vervoer niet altijd rijdt zoals gehoopt, maar uiteindelijk kwamen we wel in Birmingham New Station aan. Eenmaal daar namen Pauline en ik afscheid, onze wegen scheidden; de terugvlucht van Pauline vertrok later. De trein van New Station naar het vliegveld werd vervangen door busvervoer, maar dat was zo druk dat ik er voor koos om met de taxi naar het vliegveld te gaan zodat de kans groter was dat ik niet nog meer vertraging op zou lopen. Op het vliegveld was het druk, maar verliep het wel “smooth”. Tegen het einde van de middag landde ik op Schiphol en rond 19.15 u was ik “safe and sound” thuis.
Het was weer een leerzame en fantastische ervaring!
